การศึกษาอีกชิ้นหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ในประเทศตุรกี ประเมินปัจจัยเสี่ยงต่อโรคเบาหวานในคนจำนวน 26,499 คน โดยการวิเคราะห์ในระดับภูมิภาคเสร็จสิ้นและครอบคลุมพื้นที่ภาคเหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก และภาคกลาง [ 13 ] นอกจากนี้ การวิเคราะห์ยังจัดกลุ่มด้วยข้อมูลที่พิจารณาประวัติครอบครัว ขนาดครอบครัว อายุ การศึกษา รอบเอว ค่าดัชนีมวลกาย ความดันโลหิตสูง การสูบบุหรี่ และจำนวนมื้ออาหารที่รับประทานต่อวัน ในทุกกลุ่มประชากรที่ศึกษา รอบเอวที่เพิ่มขึ้นหนึ่งส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานยังเพิ่มโอกาสที่จะวินิจฉัยโรคเบาหวานใหม่ได้ถึง 1.16 เท่า ด้วยมาตรการเดียวกัน กลุ่มชายส่งผลให้โอกาสที่บุคคลนั้นจะได้รับการวินิจฉัยใหม่สำหรับโรคเบาหวานเพิ่มขึ้น 1.28 เท่า ในทำนองเดียวกัน ดัชนีมวลกาย Satman และคณะ ระบุว่าค่าดัชนีมวลกายเป็นตัววัดความเสี่ยงโรคเบาหวานที่โดดเด่น [ 13 ] การวิจัยนี้ระบุว่าการเพิ่มขึ้นของค่าดัชนีมวลกายหนึ่งส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (5.9 กิโลกรัม/ตารางเมตร) ส่งผลให้ความน่าจะเป็นของโรคเบาหวานประเภท 2 เพิ่มขึ้น 1.16 สำหรับผู้ชายและ 1.09 สำหรับผู้หญิง การวิเคราะห์เพิ่มเติมเสร็จสิ้นแล้วในการศึกษาระยะยาวจากหลายชาติพันธุ์ที่ตั้งอยู่ในประเทศแคนาดา ซึ่งเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่ไม่เป็นโรคเบาหวาน 59,824 คน ข้อมูลนี้สรุปว่าโอกาสในการเกิดโรคเบาหวานเพิ่มขึ้นที่ค่า BMI ที่ต่ำกว่าในคนเอเชียใต้ (24 กก./ตร.ม.) คนผิวดำ (26 กก./ตร.ม.) และคนจีน (25 กก./ตร.ม.) เมื่อเทียบกับคนผิวขาว (30 กก./ตร.ม.) ดังนั้นจึงสมเหตุสมผลที่จะสรุปว่ากลุ่มเชื้อชาติที่กล่าวมาข้างต้นมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นที่จะเป็นโรคเบาหวานโดยมีค่าดัชนีมวลกายต่ำกว่ากลุ่มเชื้อชาติผิวขาว [ 14 ] การทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติและค่าดัชนีมวลกายเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับแพทย์และผู้ป่วยในการสร้างแผนการดูแลเฉพาะบุคคลและหารือเกี่ยวกับความเสี่ยงของโรคเบาหวาน ยิ่งไปกว่านั้น การค้นพบนี้สามารถคาดการณ์ได้ในวงกว้างมากขึ้นเพื่อจัดการกับข้อกังวลด้านสาธารณสุข