ปัจจัยความไวต่ออินซูลิน (ISF) หรือ "ปัจจัยการแก้ไข" แสดงถึงปริมาณอินซูลิน 1.0 หน่วยที่คาดว่าจะลดน้ำตาลในเลือด (ตามที่กำหนดจากประสบการณ์และการอ้างอิงจากแพทย์ของคุณ) ตัวอย่างเช่น ถ้า 1.0u ทำให้น้ำตาลในเลือดของคุณลดลง 25 มก./ดล. แสดงว่าปัจจัยความไวต่ออินซูลินของคุณคือ 1:25 จากตัวอย่างนี้ ปั๊มจะแนะนำให้ใช้อินซูลิน 4 หน่วยเพื่อให้ระดับน้ำตาลในเลือดจาก 180 มก./ดล. ลดลงเหลือ 80 มก./ดล. ISF ที่แตกต่างกันสามารถตั้งโปรแกรมล่วงหน้าสำหรับช่วงเวลาต่างๆ ของวันได้ หลายคนพบว่าตนเองมีภาวะดื้อต่ออินซูลินมากขึ้นในตอนเช้า ซึ่งจำเป็นต้องได้รับปัจจัยแก้ไขที่แรงขึ้น อัตราส่วน อินซูลิน ต่อคาร์โบไฮเดรตคือจำนวนกรัมของคาร์โบไฮเดรตที่ "ครอบคลุม" โดย 1.0u ตัวอย่างเช่น อัตราส่วนอินซูลินต่อคาร์โบไฮเดรต 1:10 หมายความว่าอินซูลินหนึ่งหน่วยจะครอบคลุมคาร์โบไฮเดรตทุกๆ 10 กรัมที่บริโภคเข้าไป การใช้อัตราส่วนนี้กับคาร์โบไฮเดรต 30 กรัม เครื่องคำนวณยาลูกกลอนจะแนะนำอินซูลิน 3.0u สำหรับมื้ออาหารนี้ อัตราส่วน I:C สามารถตั้งโปรแกรมให้แตกต่างกันได้ ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาของวัน ตัวอย่างเช่น ในตอนเช้า คุณอาจต้องการคาร์โบไฮเดรตในอัตราส่วน 1:10, ข้อ 1:15 สำหรับมื้อกลางวันหรือมื้อค่ำ