บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ของระบบการถือครองที่ดินในลาว ซึ่งส่วนใหญ่ขับเคลื่อนโดย LTP และ LFA โดยเน้นที่การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องในระดับการถือครองที่ดินของครัวเรือนแต่ละครัวเรือนในชุมชนท้องถิ่นหนึ่งๆ แล้วแยกนัยของนโยบาย จากผลการวิจัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทความนี้ใช้แนวทางต่อไปนี้ (1) เราอธิบายการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับวิธีการที่โครงการของรัฐบาลให้สิทธิ์การใช้ที่ดินแก่แต่ละครัวเรือน ตลอดจนปัญหานโยบายที่อยู่เบื้องหลังโครงการเหล่านี้โดยการทบทวนทางวิชาการและวรรณกรรมสีเทา (2) เราเปิดเผยวิธีที่ สิทธิการใช้ที่ดิน ไม่เป็นทางการและเป็นทางการที่แต่ละครัวเรือนได้รับสิทธิการใช้ที่ดินจากโครงการ จากข้อมูลทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณที่ได้จากการสำรวจภาคสนาม และ (3) จากนั้นเราโต้แย้งว่ากุญแจสำคัญในการปฏิรูปธรรมาภิบาลที่ดินในอนาคตเกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ของการครอบครองที่ดินทั้งที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการและสิทธิการใช้ที่ดินของชุมชนท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปกป้องสิทธิการใช้ที่ดินของประชาชนในท้องถิ่นและการลดความเหลื่อมล้ำในการให้สิทธิการใช้ที่ดิน โดยเฉพาะพื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้