นอกจากนี้ บทบาทและความสำคัญของเทโลเมียร์ดูเหมือนจะมีระดับความสำคัญแตกต่างกันไปในสิ่งมีชีวิตจำลอง สิ่งมีชีวิตจำลองทั่วไป เช่น หนู, S. cerevisiae และ C. elegans สามารถต้านทานการลดลงของ telomerase โดยมีผลเพียงเล็กน้อยเป็นเวลาหลายชั่วอายุคน แม้จะมีความยืดหยุ่นของยูคาริโอตเหล่านี้ แต่การลดลงของการทำงานของเทโลเมอเรสในมนุษย์ส่งผลให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่คุกคามหลายอย่างหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่ชั่วอายุคน สิ่งนี้บ่งบอกถึงความสำคัญของการรักษา  เทโลเมียร์  ในสุขภาพของมนุษย์ อายุของพ่อมีบทบาทต่อความยาวของเทโลเมียร์ของเด็ก ซึ่งมีผลทางวิวัฒนาการ แม้ว่า telomeres ของเม็ดเลือดขาวจะสั้นลงตามอายุ แต่ telomeres ของสเปิร์มจะยาวขึ้นตามอายุ เทโลเมียร์ที่สั้นกว่าถูกตั้งทฤษฎีเพื่อลดค่าใช้จ่ายด้านพลังงาน (เนื่องจากการจำลองแบบน้อยกว่า) แต่ยังมีต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกันและค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับความชราและโรคอื่นๆ ดังนั้น ผลกระทบของอายุของพ่อที่มีต่อความยาวของเทโลเมียร์อาจเป็นการปรับตัวเพื่อเพิ่มโอกาสที่ เด็กจะเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมที่พวกเขาเกิดมา โดยปกติแล้วเทโลเมอเรสจะถูกกระตุ้นโดยเซลล์มะเร็ง อย่างไรก็ตาม ในบางกรณี เซลล์มะเร็งใช้กลไกที่เรียกว่าการเพิ่มความยาวเทโลเมียร์ทางเลือกเพื่อรักษาเทโลเมียร์ไว้