นักมานุษยวิทยาเชื้อชาติได้กล่าวถึงต้นกำเนิดของอารยธรรมจีนในตะวันออกใกล้มานานแล้ว ซึ่งก็คือบาบิลอนตามคำแนะนำของนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสTerrien de Lacouperieในปี พ.ศ. 2437 ซึ่งชาวจีนถดถอยเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์ที่เหนือกว่า ของยุโรป ( ทฤษฎีความเสื่อม ) เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่มีการค้นพบมนุษย์ปักกิ่ง เมื่อจีนอยู่ท่ามกลางขบวนการวัฒนธรรมใหม่และกระแสชาตินิยมที่เพิ่มขึ้นหลังการล่มสลายของราชวงศ์ชิงและการก่อตั้งสาธารณรัฐจีน. อุดมการณ์เหล่านี้ไม่เพียงแต่มีเป้าหมายเพื่อขจัดอิทธิพลของจักรวรรดินิยมเท่านั้น แต่ยังแทนที่ประเพณีจีนโบราณและความเชื่อโชคลางด้วยวิทยาศาสตร์ตะวันตกเพื่อพัฒนาประเทศให้ทันสมัย ​​และยกระดับสถานะในเวทีโลกให้เทียบเท่ากับยุโรป ด้วยเหตุนี้ มนุษย์ปักกิ่ง จึงไม่เหมือนกับมนุษย์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วที่ค้นพบก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มนุษย์ นีแอนเดอร์ทัลและมนุษย์ชวา มนุษย์ปักกิ่งจึงได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายในแผนภูมิต้นไม้ครอบครัวของมนุษย์ ในตะวันตก สิ่งนี้ได้รับความช่วยเหลือจากสมมติฐานที่เป็นที่นิยมสำหรับการกำเนิดของมนุษยชาติในเอเชียกลาง[9]ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากนักบรรพชีวินวิทยาชาวอเมริกัน เฮนรีแฟร์ฟิลด์ ออสบอร์นและวิลเลียม ดิลเลอร์ แมทธิว ลูกศิษย์ ของเขาเป็นหลัก พวกเขาเชื่อว่าเอเชียเป็น "แม่ของทวีป" และการผงาดขึ้นของเทือกเขาหิมาลัยและทิเบตและการทำให้ภูมิภาคแห้งในเวลาต่อมาทำให้บรรพบุรุษของมนุษย์กลายเป็นสัตว์บกและสัตว์สองเท้า พวกเขายังเชื่อด้วยว่าประชากรที่ถอยกลับไปสู่เขตร้อน ได้แก่ มนุษย์ชวาของดูบัวส์ และ " เผ่าพันธุ์เนกรอยด์ " จะถดถอยลงอย่างมาก (อีกครั้ง ทฤษฎีความเสื่อม) สิ่งนี้ทำให้พวกเขาต้องปฏิเสธTaung เด็กชาวแอฟริกาใต้ที่เก่าแก่กว่ามากของRaymond Dart ( Australopithecus africanus ) ในฐานะบรรพบุรุษของมนุษย์ โดยนิยมชมชอบPiltdown Man ผู้ หลอกลวง จากอังกฤษ