ตามเกณฑ์ของโจนส์ที่ปรับปรุงใหม่ การวินิจฉัยโรคไข้รูมาติกสามารถทำได้เมื่อมีเกณฑ์หลักสองเกณฑ์ หรือเกณฑ์หลักหนึ่งบวกเกณฑ์รองสองเกณฑ์ ร่วมกับหลักฐานของการติดเชื้อสเตรปโทคอคคัส: antistreptolysin O titre สูงหรือเพิ่มขึ้น หรือต่อต้าน - ดีเนส บี ตอนที่กำเริบจะได้รับการวินิจฉัยเมื่อมีเกณฑ์เล็กน้อยสามประกาข้อยกเว้นคือชักกระตุกและหัวใจอักเสบโดยไม่รู้ตัว ซึ่งแต่ละอย่างสามารถบ่งชี้ถึงไข้รูมาติกได้ บทความทบทวนเดือนเมษายน 2013 ในวารสารการวิจัยทางการแพทย์อินเดียระบุว่าการศึกษา echocardiographic และ Doppler (E & D) แม้จะมีข้อสงวนบางประการเกี่ยวกับประโยชน์ของการศึกษา แต่ก็ระบุถึงภาระใหญ่ของโรคหัวใจรูมาติก ซึ่งชี้ให้เห็นถึงความไม่เพียงพอของเกณฑ์ของโจนส์ปี 1992 การศึกษา E & D ได้ระบุอาการหัวใจอักเสบแบบไม่แสดงอาการในผู้ป่วยที่มี ไข้รูมาติก เช่นเดียวกับการติดตามผลของผู้ป่วยโรคหัวใจรูมาติกสัญญาณของการติดเชื้อสเตรปโตคอคคัสก่อนหน้านี้ ได้แก่: ไข้อีดำอีแดง เมื่อเร็ว ๆ นี้ , แอนติสเตรปโตไลซิน O เพิ่มขึ้นหรือระดับแอนติบอดีสเตรปโตคอคคัสอื่น ๆ หรือการเพาะเชื้อในลำคอที่เป็นบวก การปรับปรุงครั้งล่าสุดในปี 2558 ได้แนะนำเกณฑ์การวินิจฉัยตัวแปรในกลุ่มประชากรที่มีความเสี่ยงต่ำและมีความเสี่ยงสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการวินิจฉัยเกินในประเภทแรกและการวินิจฉัยต่ำกว่าเกณฑ์ในกลุ่มสุดท้าย ประชากรที่มีความเสี่ยงต่ำถูกกำหนดให้เป็นผู้ที่มีไข้รูมาติกเฉียบพลันอุบัติการณ์ต่อปี ≤2 ต่อเด็กวัยเรียน 100,000 คน หรือความชุกของโรคหัวใจรูมาติกทุกช่วงอายุ ≤1 ต่อ 1,000ประชากรอื่น ๆ ทั้งหมดถูกจัดประเภทว่ามี ความเสี่ยงปานกลางหรือสูง