สายพันธุ์นี้มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาเหนือ มันขยายพันธุ์ในแคนาดาและทางตอนเหนือของสหรัฐอเมริกาในแหล่งที่อยู่อาศัยที่หลากหลาย ภูมิภาคเกรตเลกส์มีประชากรห่านแคนาดาจำนวนมาก ห่านแคนาดาพบได้ตลอดทั้งปีทางตอนใต้ของแหล่งเพาะพันธุ์ รวมทั้งทางตอนเหนือของชายฝั่งทะเลตะวันออกและชายฝั่งแปซิฟิกของสหรัฐอเมริกา และพื้นที่ระหว่างนั้น ระหว่างแคลิฟอร์เนียและเซาท์แคโรไลนาทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกาและทางตอนเหนือของเม็กซิโกห่านแคนาดาส่วนใหญ่จะอพยพมาจากทางเหนือในช่วงฤดูหนาว ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 การล่ามากเกินไปและการสูญเสียที่อยู่อาศัยในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ส่งผลให้จำนวนนกชนิดนี้ในถิ่นกำเนิดลดลงอย่างมาก สายพันธุ์ย่อยของห่านแคนาดายักษ์เชื่อว่าสูญพันธุ์ไปแล้วในปี 1950 จนกระทั่งในปี 1962 ฝูง ห่าน ขนาดเล็กถูกค้นพบในฤดูหนาวที่เมืองโรเชสเตอร์ รัฐมินนิโซตาโดย Harold Hanson จากการสำรวจประวัติศาสตร์ธรรมชาติของรัฐอิลลินอยส์ ในปี 1964 ศูนย์วิจัยสัตว์ป่า Northern Prairie ถูกสร้างขึ้นใกล้เมืองเจมส์ทาวน์ รัฐนอร์ทดาโคตา Harvey K. Nelson ผู้อำนวยการคนแรกได้พูดคุยกับ Forrest Lee ให้ออกจากมินนิโซตาเพื่อเป็นหัวหน้าโครงการผลิตและฟื้นฟูห่านแคนาดาของศูนย์ ในไม่ช้าฟอร์เรสต์ก็มีคอก 64 คอกพร้อมนกคัดแยกคุณภาพสูง 64 คู่ โครงการนี้เกี่ยวข้องกับทรัพยากรของเอกชน รัฐ และรัฐบาลกลาง และอาศัยความเชี่ยวชาญและความร่วมมือของบุคคลจำนวนมาก ภายในสิ้นปี พ.ศ. 2524 ห่านแคนาดายักษ์กว่า 6,000 ตัวได้รับการปล่อยในไซต์ 83 แห่งใน 26 เทศมณฑลในนอร์ทดาโคตา ด้วยกฎหมายการละเล่น ที่ได้รับการปรับปรุง และโปรแกรมนันทนาการและการอนุรักษ์แหล่งที่อยู่อาศัย ประชากรของพวกมันได้ฟื้นตัวขึ้นในช่วงส่วนใหญ่ แม้ว่าประชากรในท้องถิ่นบางส่วน โดยเฉพาะในสายพันธุ์ย่อยบี.ซี. occidentalisอาจยังคงลดลง