IBV ส่วนใหญ่ติดเชื้อในมนุษย์ แต่พบในแมวน้ำ ม้า สุนัข และหมู [17] IBV ไม่มีชนิดย่อยเหมือน IAV แต่มีสายเลือดที่แตกต่างกันสองสายเลือด ซึ่งเรียกว่าสายเลือดคล้าย B/Victoria/2/1987 และ B/Yamagata/16/1988 หรือเรียกง่ายๆ ว่า (B/ ) Victoria (-like) และ (B/)Yamagata(-like)เชื้อสายทั้งสองหมุนเวียนอยู่ในมนุษย์ส่งผลกระทบต่อเด็กอย่างไม่สมส่วน [9] IBV มีส่วนทำให้เกิดโรคระบาดตามฤดูกาลควบคู่ไปกับ IAVs แต่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับโรคระบาด ICV เช่นเดียวกับ IBV ส่วนใหญ่พบในมนุษย์ แม้ว่าจะตรวจพบในสุกร สุนัขจรจัดอูฐหนอกวัวควาย และสุนัข ด้วยการติดเชื้อ ICV ส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อเด็กและมักไม่แสดง อาการหรือมีอาการคล้ายหวัดเล็กน้อย แม้ว่าอาการรุนแรงกว่าเช่นกระเพาะและลำไส้อักเสบและปอดบวมอาจเกิดขึ้นได้ ซึ่งแตกต่างจาก IAV และ IBV, ICV ไม่ได้เป็นจุดสนใจหลักของการวิจัยเกี่ยวกับยาต้านไวรัส, วัคซีน, และมาตรการอื่น ๆ เพื่อต่อต้าน ไข้หวัดใหญ่ ICV ถูกจำแนกย่อยออกเป็นหกสายพันธุกรรม/แอนติเจน IDV ถูกแยกออกจากสุกรและโค ซึ่งเป็นแหล่งกักเก็บตามธรรมชาติ นอกจากนี้ยังพบการติดเชื้อในคน ม้า อูฐหนอก และสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก เช่น แพะและแกะ IDV เกี่ยวข้องอย่างห่างเหินกับ ICV ในขณะที่คนงานปศุสัตว์ได้ตรวจหาการติดเชื้อ IDV ก่อนหน้านี้เป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าทำให้เกิดโรคในมนุษย์  ICV และ IDV มีอัตราวิวัฒนาการของแอนติเจนที่ช้ากว่า IAV และ IBV เนื่องจากความเสถียรของแอนติเจนนี้ จึงมีสายเลือดใหม่เกิดขึ้นค่อนข้างน้อย