CAJ Coadyเขียนว่าคำถามเกี่ยวกับวิธีการนิยามการก่อการร้ายนั้น "แก้ไขไม่ได้" เพราะ "บ้านตามธรรมชาติของมันอยู่ในบริบทการโต้เถียง อุดมการณ์ และการโฆษณาชวนเชื่อ" ผู้เชี่ยวชาญไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับ "ไม่ว่าการก่อการร้ายจะผิดตามคำนิยามหรือผิดตามความเป็นจริง พวกเขาไม่เห็นด้วยว่าควรนิยามการก่อการร้ายในแง่ของเป้าหมายหรือวิธีการของมัน หรือทั้งสองอย่าง หรือทั้งสองอย่าง หรือทั้งสองอย่าง พวกเขาไม่เห็นด้วยว่ารัฐสามารถก่ออาชญากรรมได้หรือไม่ การก่อการร้าย พวกเขายังไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับความสำคัญหรือความหมายอื่นๆ ของการก่อการร้ายสำหรับคำจำกัดความของการก่อการร้าย ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2547 รายงาน ของเลขาธิการสหประชาชาติกล่าวถึงการก่อการร้ายว่าเป็นการกระทำใดๆ ที่ "มุ่งหมายที่จะก่อให้เกิดการเสียชีวิตหรือทำร้ายร่างกายอย่างร้ายแรงต่อพลเรือนหรือผู้ที่ไม่ได้ต่อสู้ โดยมีจุดประสงค์เพื่อข่มขู่ประชากรหรือบังคับให้รัฐบาลหรือองค์กรระหว่างประเทศทำ หรืองดเว้นกระทำการใดๆ". ประชาคมระหว่างประเทศมีความล่าช้าในการกำหนดคำจำกัดความของอาชญากรรมนี้ที่ตกลงร่วมกันในระดับสากลและมีผลผูกพันทางกฎหมาย ความยากลำบากเหล่านี้เกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าคำว่า "การก่อการร้าย" มีความหมายทางการเมืองและอารมณ์ความรู้สึก ในเรื่องนี้ Angus Martyn ซึ่งบรรยายสรุปต่อรัฐสภาออสเตรเลียกล่าวว่า